juridische aspecten bij het beëindigen van je relatie
WAT ALS JE FEITELIJK SAMENWONEND BENT

Wat met de eigendommen?

Op vermogensrechtelijk vlak creëert het feitelijk samenwonen geen juridische gevolgen voor de partners.
Voor feitelijke samenwoners is er geen wettelijke vermogensregeling, dus ook geen wettelijk vermoeden van onverdeeldheid. Bij afwezigheid van een overeenkomst betekent dit dat er toepassing is van het gemeen recht.

Eigen zijn die goederen die de partner bij het begin van de samenleving bezat en die goederen die hij tijdens de samenwoning heeft verworven. Elke partner kan bij beëindiging van de relatie die goederen terugnemen waarvan hij het exclusief eigendomsrecht kan bewijzen.
De goederen die door de partners gezamenlijk werden verworven, behoren hen in onverdeeldheid toe.
Hier valt wel de dubbelzinnige kwalificatie van gezamenlijk bezit tegenover derden op te merken. Het beslag op deze goederen door de schuldeiser van één van de feitelijk samenwonenden zal niet op grond van een vermoede mede-eigendom kunnen tegengehouden worden; enkel door het bewijs van exclusief eigendomsrecht.

Als het exclusieve eigendomsrecht niet kan worden bewezen, dan worden zij verondersteld onverdeeld te zijn en kan een verdeling bij helften worden verkregen (art. 815, 1ste lid B.W.). De rechtbank van eerste aanleg is bevoegd voor vorderingen tot uitonverdeeldheidtreding.

Er bestaat ook voor feitelijk samenwonenden zoiets als de solidariteitsgedachte en concreter, een natuurlijke verbintenis. Men mag dan ook verwachten dat de partners, op basis van een tussen hen verondersteld solidariteitsgevoel, elk naar best vermogen en in verhouding tot hun financiële middelen bijdragen in de dagdagelijkse kosten. Het is omwille van dit principe dat latere vergoedingsaanspraken verhinderd worden. Wie dus bij het uit elkaar gaan beweert meer te hebben bijgedragen en op een terugbetaling van de andere recht heeft, zal moeten bewijzen dat zijn uitgaven de normale lasten van het feitelijk samenwonen overschrijden.